بیماری پارکینسون چیست؟(علل+علائم+درمان)!

بیماری پارکینسون چیست ؟

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی مزمن و پیشرونده است که به طور اصلی بر روی سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارد . در این بیماری , سلول های عصبی مغز که مسئول کنترل حرکت و تعادل بدن هستند, آسیب می بینند و عملکرد آنها تخریب می شود .به طور کلی, بیماری پارکینسون یک ترکیب پیچیده از عوامل ژنتیکی, محیطی و زندگی‌شناختی است که نحوه بروز آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگرچه دقیقاً چگونگی عملکرد این عوامل در بروز بیماری پارکینسون هنوز مورد بحث قرار دارد, اما تحقیقات بیشتر در این زمینه می‌تواند به درک بهتری از این بیماری کمک کند. همچنانکه ذکر گردید , بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی مزمن است که اثرات خود را بر روی سیستم عصبی مرکزی اعمال می‌کند, به‌طور خاص بر سلول‌های عصبی مغز که وظیفه کنترل حرکت و تعادل بدن را دارند, تأثیر می‌گذارد. این بیماری معمولاً با لرزش, کم‌توانی حرکتی , سفتی عضلات و مشکلات در تعادل و پایداری بدن همراه است. مهم است بدانید که هر فرد ممکن است تجربه متفاوتی از بیماری پارکینسون دارد. بنابراین مشاوره با پزشک متخصص  برای تشخیص و درمان صحیح بسیار اهمیت دارد.

شدت علائم شایع بیماری پارکینسون  :

علت بیماری پارکینسون هنوز به طور کامل مشخص نشده است, اما عوامل مختلفی ممکن است در آن نقش داشته باشند, از جمله عوامل ژنتیکی و محیطی. درمان بیماری پارکینسون معمولاً شامل داروها برای کنترل علائم, فیزیوتراپی برای افزایش قدرت و انعطاف عضلات و در موارد پیشرفته‌تر جراحی ممکن است. اهمیت شناختن علائم و درمان به موقع بیماری پارکینسون در کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی بیماران بسیار مهم است. همچنین, حمایت از بیماران و ارائه اطلاعات صحیح به آنها و خانواده‌هایشان نقش بسیار مهمی در مدیریت بیماری دارد.

1.  لرزش (ترمور): به‌طور معمول از سرگردانی و لرزش دست‌ها , پاها و گاها بخش‌های دیگر بدن آغاز می‌شود.
2.   کم‌توانی حرکتی (Bradykinesia): کاهش توانایی بدن در آغاز کردن و انجام حرکت‌های مختلف , که می‌تواند باعث کندی حرکتی و سختی در انجام وظایف روزمره شود.
3.   سفتی عضلات (Rigidity): عضلات ممکن است سفت و کشیده شده و باعث ناتوانی در حرکت شوند.
4.   مشکلات در تعادل و پایداری: بیماران ممکن است دچار مشکلات در تعادل و پایداری بدن شوند که می‌تواند منجر به افتادن و زخم‌های مرتبط با آن شود.
5.   مشکلات در صدا و گفتار: ممکن است تغییر صدا , صداهای کمتر و تکراری و یا گفتار ناتوان نیز در بیماران دیده شود.

مراحل بیماری و سرعت پیشرفت بیماری پارکینسون :

عموماً هر چه زمان به پیش می‌رود به طبع  علائم بیماری افزایش می‌یابد. این مراحل ممکن است برای هر فرد و سرعت پیشرفت آن نیز متفاوت باشند. هر فرد ممکن است در این مراحل مختلف بیماری پارکینسون قرار بگیرد و تجربه‌ی خود را با این بیماری داشته باشد. تشخیص و مدیریت به موقع می‌تواند کمک کند تا عوارض بیماری کاهش یابد و کیفیت زندگی بهبود یابد. اما معمولاً مراحل زیر توسط پزشکان ذکر می‌شوند:

1.  مرحله اولیه یا مرحله آغازین:
   – در این مرحله , علائم بیماری پارکینسون ممکن است نامشخص یا خفیف باشد.
   – بیمار ممکن است با لرزش خفیف یا سفتی ملایم عضلات مواجه شود.
   – ممکن است بیمار هنوز به طور کامل مستقل باشد و مشکلاتش برای دیگران قابل تشخیص نباشد.
2.   مرحله میانی:
   – در این مرحله, علائم بیماری پارکینسون شدیدتر و مشخص‌تر می‌شوند.
   – لرزش‌ها و سفتی عضلات افزایش می‌یابد و بیمار ممکن است با مشکلات تعادل و حرکت روبرو شود.
   – ممکن است نیاز به کمک در برخی فعالیت‌های روزمره داشته باشد, اما هنوز مستقل عمل میکند .
3.  مرحله پیشرفته:
   – در این مرحله, علائم بیماری شدیدتر و بروز مشکلات جدی در حرکت و عملکرد روزمره مشاهده می‌شود.
   – بیمار ممکن است به کمک دیگران در تمام یا برخی از فعالیت‌های روزمره نیاز داشته باشد.
   – عوارض جانبی داروها و عملکرد روانی و شناختی ممکن است بروز کند.
4.   مرحله پیشرفته و تکامل یافته:
   – در این مرحله , بیماری پارکینسون به شدت پیشرفت کرده و علائم آن بسیار وخیم و دست‌نخورده می‌شود.
   – بیمار ممکن است به طور کامل به کمک دیگران برای انجام فعالیت‌های روزانه و مراقبت نیاز داشته باشد.

نحوه درمان بیماری پارکینسون :

معمولا پزشک معالج به بیمار نکاتی در مورد سبک زندگی , تغییرات در رژیم غذایی و انجام فعالیت‌های روزمره مناسب نیز پیشنهاد می کند که به کنترل و مدیریت بیماری کمک کنند. همچنین, مهم است که بیمار و خانواده‌اش آگاهی کافی از بیماری پارکینسون و روش‌های مدیریت آن را داشته باشند تا بتوانند با موفقیت با این بیماری مبارزه نمایند.

1.   داروها: داروهایی که عمدتاً برای کنترل علائم بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار می‌گیرند شامل:
   – داروهای دوپامین‌ژنریک: این داروها به منظور جبران کاهش مقادیر دوپامین در مغز بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرند.
   – داروهای آنتی‌کولینرژیک: این داروها به منظور کنترل علائم مانند لرزش و سفتی عضلات مورد استفاده قرار می‌گیرند.
   – داروهای آنتی‌استرادیول: این داروها برای مدیریت عوارض ناشی از داروهای دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
2.   فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی: فیزیوتراپی, تمرینات ورزشی منظم و تمرینات توانبخشی می‌توانند بهبود عملکرد حرکتی و افزایش قدرت و انعطاف عضلات را تسریع کنند.
3.   جراحی: در موارد پیشرفته و بیمارانی که به داروها و فیزیوتراپی پاسخ نمی‌دهند, جراحی ممکن است در نظر گرفته شود. جراحی عمدتاً شامل عملکرد عمقی مغز یا عملکرد سیم عصبی می‌شود تا علائم بیماری کنترل شود.
4.   مشاوره و پشتیبانی روانی: بیماران ممکن است با مشکلات روانی مانند اضطراب و افسردگی همراه باشند که نیاز به مشاوره و پشتیبانی روانی دارند.
5.  تغذیه مناسب: تغذیه مناسب و متناسب می‌تواند به حفظ و افزایش قدرت و انرژی بدن کمک کند و ممکن است در کنترل برخی از علائم بیماری پارکینسون موثر باشد.

  عوامل تسریع شدت بیماری پارکینسون در افراد ؟

برای مدیریت بهتر بیماری پارکینسون و کنترل علائم مهم است که بیمار با پزشک خود همکاری کرده و به توصیه‌ها و دستورات وی پایبند باشد. همچنین, ایجاد یک سبک زندگی سالم و بدون مخاطره به تسریع در بهبودی بیماری کمک میکند .

1.   تنظیم نامناسب داروها: استفاده نامناسب یا ناکافی از داروهای مرتبط با بیماری پارکینسون می‌تواند به بدتر شدن علائم بیماری منجر شود. عدم پایبندی به دستورات پزشک و تغییرات ناگهانی در دوزهای داروها نیز می‌تواند تأثیرات منفی داشته باشد.
2.   استرس و اضطراب: استرس و اضطراب می‌تواند به عنوان عوامل فرضی تأثیر منفی بر روند بیماری پارکینسون داشته باشند و باعث افزایش شدت علائم موجود شوند.
3.   عدم فعالیت بدنی: کم‌فعالیت بدنی و عدم انجام تمرینات منظم می‌تواند باعث ضعف عضلات, افزایش مشکلات حرکتی و کاهش انعطاف‌پذیری بدن شود که به نوبه خود باعث بدتر شدن بیماری می‌شود.
4.   عوارض جانبی داروها: برخی از داروهای مورد استفاده برای مدیریت بیماری پارکینسون ممکن است عوارض جانبی داشته باشند که باعث بدتر شدن علائم می‌شوند.
5.   عوامل محیطی: تماس با مواد شیمیایی مضر, مواجهه با آلودگی هوا و محیط و تماس با فلزات سنگین می‌تواند عوارض منفی بر روی بیماری پارکینسون داشته باشد.
6.   تغذیه نامناسب : تغذیه نامناسب و کمبود در رژیم غذایی می‌تواند باعث ضعف عضلات, کاهش انرژی و افزایش مشکلات روانی و جسمی شود که منجر به بدتر شدن بیماری پارکینسون می‌شود.
7.  داشتن بیماری‌های همزمان: برخی بیماری‌های همزمان مانند افسردگی, اضطراب, بیماری‌های قلبی و عروقی و بیماری‌های مغزی دیگر ممکن است تأثیرات منفی بر روی بیماری پارکینسون داشته باشند.

علائم بیماری پارکینسون در زنان :

علایم این بیماری معمولاً شبیه به علائم بیماری در مردان است, اما ممکن است در برخی موارد تفاوت‌هایی وجود داشته باشد. برخی از علائم بیماری پارکینسون که در زنان ممکن است بیشتر دیده شود یا تفاوت داشته باشند عبارتند از:

1.   علائم روانی: برخی تحقیقات نشان داده‌اند که زنان ممکن است به طور معمول علائم افسردگی و اضطراب و ایجاد شوک را قبل از علائم حرکتی بیماری پارکینسون تجربه کنند.
2.   مشکلات حرکتی: اگرچه علائم حرکتی بیماری پارکینسون شامل لرزش, سفتی عضلات , کم‌توانی و مشکلات تعادل می‌شوند, اما میزان و شدت این علائم ممکن است در زنان متفاوت باشد.
3.   علائم غیرحرکتی: برخی از علائم غیرحرکتی بیماری پارکینسون, مانند مشکلات خواب, مشکلات حافظه و تمرکز و مشکلات گوارشی ممکن است در زنان بیشتر دیده شود.
4.   تأثیرات هورمونی: تأثیرات هورمونی و تغییرات در سطوح هورمون‌های زنانه ممکن است بر بیماری پارکینسون تأثیر بگذارد و علائم را تغییر دهد.

تجهیزات پزشکی مرتبط با بیماری پارکینسون :

معمولاً اینگونه تجهیزات, برای تسهیل زندگی روزمره و بهبود کیفیت زندگی بیماران طراحی شده‌اند. این تجهیزات و وسایل کمکی مانند انواع تخت بیمارستانی , انواع ویلچر , انواع کالای مصرفی پزشکی به بیماران کمک می‌کنند تا زندگی روزمره خود را بهبود بخشند و به شکل مستقل‌تری به رفع درمان بیماری پارکینسون بر اساس مدیریت علائم و کنترل عوارض آن متمرکز است. هدف اصلی درمان بیماری پارکینسون, کاهش علائم بیماری, افزایش کیفیت زندگی و کاهش اثرات منفی بیماری بر فعالیت‌های روزمره بیمار است.این تجهیزات شامل موارد زیر می‌شود:

1.   تجهیزات حمایتی برای حرکت و تعادل: این تجهیزات برای مواردی چون کمک به بیماران در حالت حرکت و تعادل بدن طراحی شده است . این شامل چرخ‌های کمکی, چرخ‌های پیشرانه شده و محافظ‌های ضربه ونیز انواع بالابر و جرثقیل حمل بیمار برای جلوگیری از افتادن نیز می‌شود.
2.  تجهیزات کمکی برای خوردن و نوشیدن: برخی از بیماران با بیماری پارکینسون مشکلاتی در خوردن و نوشیدن دارند. تجهیزاتی مانند فنجان‌ها و لیوان‌های ضد لغزش, ساکشن کپ ( قاپک وکیوم ) و قاشق‌ها و چنگال‌هایی با دسته‌های بزرگتر می‌توانند در این موارد به کمک آنها باشند.
3.  تجهیزات کمکی برای پوشش و بهداشت شخصی: برای کمک به بیماران در انجام فعالیت‌های روزمره مانند پوشش, حمام و بهداشت شخصی می‌توان از تجهیزاتی مانند دستگیره‌های حمام, زیراندازهای ضد لغزش و دسته‌های بزرگ برای لباس‌ها استفاده کرد.
4.  تجهیزات کمکی برای کنترل دست و حرکت‌های انگشتی: برای برخی از بیماران پارکینسون که مشکلاتی در کنترل دست و حرکت‌های انگشتی دارند, می‌توان از تجهیزاتی مانند قلم‌ها و مدادهای بزرگ , کلیدهای کنترل از راه دور و مواردی برای تسهیل برای دسترسی به اشیاء در نظر گرفت.
5.  تجهیزات برای تمرینات فیزیوتراپی و توانبخشی: این تجهیزات شامل دستگاه‌های تمرینی و توانبخشی, مانند دوچرخه‌های استاتیک و تردمیل‌ها برای بهبود قدرت عضلات و افزایش انعطاف‌پذیری استفاده می‌شوند.

متوسط ​​طول عمر بیماران پارکسینون :

متوسط عمر بیماران مبتلا به پارکینسون , ممکن است بسته به عوامل مختلفی از جمله سن بیمار در زمان تشخیص , شدت بیماری, نوع درمان و عوارض جانبی داروها متغیر باشد . بطور کلی , با پیشرفت در درمان‌های مدرن و مدیریت مناسب بیماری , افزایش امید به زندگی و کاهش عوارض جانبی می‌تواند به افزایش طول عمر بیماران کمک کند . بیماران پارکینسون , مانند سایر افراد, ممکن است به عوامل دیگری مانند بیماری‌های همراه , وضعیت عمومی سلامتی و عادات زندگی بستگی داشته باشد. زیرا این عوامل نیز می‌توانند بر طول عمر آنها تأثیر بگذارد. بنابراین, مشخص کردن یک طول عمر معمول یا متوسط ​​برای بیماران پارکینسون دشوار است و به عوامل فردی و شرایط هر بیمار بستگی دارد.

 نحوه پیشگیری از بیماری پارکینسون در افراد :

لازم بذکر است که تحقیقات بیشتری در حال انجام است تا عوامل موثر در پیشگیری از بیماری پارکینسون را شناسایی کند. اما تاکنون, مطمئن نیستیم که چگونه می‌توان به طور کامل از این بیماری جلوگیری کرد.

1.  فعالیت‌های بدنی منظم: ورزش و فعالیت بدنی منظم می‌تواند به عنوان یک عامل محافظتی در برابر بیماری پارکینسون مطرح شود. تحقیقات نشان داده‌اند که فعالیت بدنی متوسط ​​تا شدید می‌تواند خطر بروز بیماری پارکینسون را کاهش دهد.
2.  تغذیه مناسب: مصرف رژیم غذایی سالم و متنوع, شامل مقدار مناسبی از میوه‌ها، سبزیجات, مواد غذایی حاوی آنتی‌اکسیدان , ماهی و غذایی دریایی , مغز آجیل  و غلات کامل می‌تواند به عنوان یک راهبرد پیشگیری از بیماری پارکینسون موثر باشد.
3.   مدیریت استرس: استرس ممکن است باعث افزایش خطر بروز بیماری پارکینسون شود. تمرین‌های مدیتیشن, یوگا,ماساژور , تکنیک‌های تنفسی و سایر روش‌های مدیریت استرس می‌توانند به عنوان ابزارهایی برای کاهش استرس و حفظ سلامتی عصبی مفید باشند.
4.  جلوگیری از عوامل خطرزای محیطی: تماس با عوامل خطرزا مانند سموم شیمیایی, آلودگی هوا و مواد شیمیایی مضر را کاهش دهید.
5.   مدیریت صحیح بیماری‌های همراه: برخی از بیماری‌ها و شرایط پزشکی مانند دیابت , فشار خون بالا و چاقی می‌توانند باعث افزایش خطر بروز بیماری پارکینسون شوند. مدیریت صحیح این بیماری‌ها می‌تواند به عنوان راهی برای کاهش خطر بروز بیماری پارکینسون مفید باشد.

ختم کلام :

بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده است که سیستم عصبی و قسمت هایی از بدن که توسط اعصاب کنترل می شود را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم به آرامی شروع می شوند. از اولین علائم میتوان به لرزش فقط در یک دست اشاره کرد. اما این اختلال همچنین ممکن است باعث سفتی یا کندی توان حرکتی شود. در مراحل اولیه بیماری پارکینسون, ممکن است در چهره شما ظاهر نشود. و نیز ممکن است هنگام راه رفتن بازوهای شما تکان نخورده و یا گفتار شما نرم یا نامفهوم شود . اما آنچه که مسلم است , علائم بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری در طول زمان بدتر می شود. برای بررسی دقیق نشانه های پارکینسون حتما با متخصصین مغز و اعصاب مشورت نمائید. برای خرید انواع تجهیزات پزشکی از سایت مدکالا به آدرس www.medkala.co  بازدید فرمایید ,یا با کارشناسان ما در واحد فروش تماس حاصل فرمائید .